Ουσαστικο.

Σου βγαζει τη σαρκα .Σε αφηνει πιο γυμνο απο οτι ησουν . Κλεινουν οι αεραγωγοι και το ντυνεις με οτι ανασα σου απεμεινε . Η βραχναδα ειναι απο τις προσπαθειες να το ψιθυρισεις . Τιποτα δε θα ειναι ιδιο . Σε σπρωχνει . Αντιστεκεσαι . Φοβασαι . Αχρωμο . Αοσμο . Λογικο.  Σε ξεπερναει . Σε μπερδευει . Τιποτα αλλο ομως δεν εχεις να χασεις .Φορα το .

Τελος. Λεξη . Ουτε καν αποφαση .


-Επιθυμειτε κατι ?
-Οχι ,σας ευχαριστω , ειμαι ενταξει.
-Ειστε ?
-Σας ξερω ?
-Επιθυμειτε κατι ?
-Οχι ,σας ευχαριστω.........

Το σημερα μου μου'ριξε παγωμενο νερο και με τραβηξε απ'τα μαλλια για να ξυπνησω . Ο κυριος  που παιζει στο ακορντεον και τραγουδαει το μινορε της αυγης νιωθω να μαγαπαει πιο πολυ απο ολους τους φαλλους που περασαν απο τη ζωη μου . Πινω καφε και προσπαθω να θυμηθω αν δυο πρασινοκαστανα ματια τα ονειρευτηκα ή τα ειδα μπροστα μου οταν ο καλλιτεχνης ελεγε το τελευταιο του δΥστΥχο...


κι αυτος ο πονοκεφαλος απο το τραβηγμα .

Α-κομμα

μερος 1ο

Συγγρου-Βουλιαγμενης.

Αναμνήσεις και μια απουσία δρόμος. Η επιθυμία μου να ρθω να σε δω δεν έχει αλλάξει. 6 χρόνια τώρα. Μην ανησυχείς. Την έχω προγραμματίσει να μην ζητάει τίποτα πλέον. Γιατί ξέρει πως να ζητήσει θα την βγάλω από την πρίζα και δεν τη συμφέρει. Κάποιες στιγμές μόνο, βράδια πιο πολύ κάνει σαν κακομαθημένο. Την βραχυκυκλώνω και ησυχάζω .


Δημοσιευση

Virtuous circles

Τον καλυτερο στιχο τον εχω καθαρογράψει . "Απο κέντρο ή απο Φιλολάου?" . Η διαδρομη της επιστροφής με σκότωνε πάντα και από λίγο. Ώσπου μου δωσε μια κι ούτε που ξαναμίλησα . Σα να πέθανα. Σταμάτησα να ακούω μουσικές, μόνο αυτόν τον στίχο ψιθυρίζω που και που . Να κρατηθεί κάτι ζωντανό. 


Από Φιλολάου . Ο χρόνος μαζί σου δεν μου'φτασε ποτέ.

"Μεθύστε . Ο έρωτας δεν είναι υπονοούμενο . Είναι αρχή."

"Πριν απο πέντε χρόνια, γέμισα μερικούς φακέλους με γραπτά μου και τους μοιρασα σε εκδότες και περιοδικά . Μου απαντούσαν "καλα καλα". Μόνο, πριν απο τρία χρονια μου τηλεφώνησε ο συντάκτης ενός περιοδικού και μου ζήτησε ενα απο τα ποιήματα μου. Ενα απο τα εκατοντάδες κι αυτό ήταν ενα απο τα πιο τολμηρά και τα πιο χυδαία . Και κάπως έτσι αρνηθηκα. Συνεχισα να στέλνω απο εδώ κι απο εκει, παντα με την ανασφάλεια του "που παω". Τα γράμματα κι οι προσφορές ήρθαν με τον καιρο. Ποιήματα μου εκδόθηκαν σε Σουηδία και Αμερική. Και σαν ανάγκη εμφανίστηκε η αυτοεκδοαη. Για όσους δεν ξέρετε περι τίνος πρόκειται σας λέω αυτό . Είμαι η αγελάδα που πουλά η ίδια το γάλα της. Γιατι αυτός που με αρμεγει είμαι εγω . Μακριά απο μένα η "επιμέλεια κειμένου", κι η απόχρωση στο εξώφυλλο . Γέμισα την καρδαρα με το γάλα κι "εκδίδομαι" προς δεκαέξι ευρώ . Τόση ήταν η ελάχιστη ταρίφα του τυπογραφείου . Γιατι δεν εχω μια για να το τυπωσω. και να στηθω σαν τον Κοεμτζη και να πουλω για να εχω να φαω. Απο αυτά, τα δυο ευρώ ειναι η πληρωμή μου . Δεν κάνω διαφήμιση ούτε θέλω να μετρω τα αντίτυπα βάση του τραπεζικού μου λογαριασμού. Ούτως η άλλως χρωσταω. Σας χρωσταω. Σε όλους μου τους φίλους εχω στείλει το βιβλίο με ηλ.ταχ. Και δεν ειναι για την τιμή . Και μου ζητούν να υπογράψω . Και δεν έχουν δει πόσο αστεία ειναι η υπογραφή μου . Εδώ κι ενα μήνα το τηλέφωνο χτυπά απο εκδότες . Κάποιος με αποκάλεσε " Ελληνα Μπουκοφσκι..., δεν περιμέναμε πως θα το κανεις. Διαβαζαμε το ιστολόγιο σου και περιμέναμε να μας απαντήσεις στις προσφορές μας". Κάποιοι με τίμησαν με την "χρυσή πένα ". Και συνομιλουσαμε σήμερα το πρωί. Όταν ερθει η μέρα που θα νιώσω πως "τα γράφω ωραία τελικά ", τότε θα αφήσω το μολύβι και θα κάνω κατι άλλο . Γιατί δεν είμαι κι ούτε θέλω να γίνω συγγραφέας . Ενα κουσουρι έχω το οποίο οι φίλοι μου γνωρίζουν καιρο τώρα. Περιμενω να το μάθουν κι γαλακτοβιομηχανιες."

 

 

Ανδρέας Γ. Γιαννόπουλος 

 

 

Να γυρνάς από μπαρ σε μπαρ. Να κερδίζεις την εμπιστοσύνη του μπαρμαν. Να ακούς καλή μουσική. Να κερνάς και να φεύγεις πάντα κερδισμένος.  

 

sodonttryjustdo.blogspot.gr

 

. Το πρόβλημα δεν είναι η παρέα στο πιοτό. Παρέα βρίσκεται. Το πρόβλημα είναι ότι μόνος σου θα την δεις πάλι απόψε. Όνειρο. Όπως προχτές που τάχα μου σε ήθελε ακόμη και σε πήρε αγκαζέ.
Σου λένε οι φίλοι για συνέχεια σε κωλόμπαρο. Κι εσύ να ξερνάς στην θύμηση της φτηνής κολόνιας, της ψεκασμένης ανάμεσα στα βυζιά κάποιας Ιρίνα που σε είχαν πάει να παρηγορηθείς, πρώτος καιρός του χωρισμού σας. Άτιμη αίσθηση η όσφρηση. Ξυπνά μνήμες. Κι εσύ να προσπαθείς να θυμηθείς τη μυρωδιά Εκείνης. Πανηγυρίζεις, χαζογελάς γιατί καταφέρνεις και τη θυμάσαι.  Λες μια δικαιολογία «νομίζω έχω δέκατα», πληρώνεις και φεύγεις. Κωλόμπαρα και μαλακίες. Βιάζεσαι να πας σπίτι να γράψεις γρήγορα ότι βγει από μέσα σου χωρίς διαγραφή και διορθώσεις, κι ας ξέρεις πως η μπενζεντρίνη είναι μυθική ουσία, ανύπαρκτη. Εσύ έτσι θα γράψεις! Βασανίζοντας το πληκτρολόγιο 
 για να μη βασανίζεις άλλο εσένα.


kospanti

..ούτε και 'γώ σου μίλησα

σου 'πα μονάχα «μη χάνεσαι»

και συ μου 'πες «ναι μωρέ»

κι έφυγες..
ξεχνώντας τα τσιγάρα σου.

Έδωσα μια και 'γώ

έτσι όπως έχω δει

να κάνετε οι άντρες

και τρύπησα με το δάχτυλο

πέρα για πέρα το πακέτο.

Δεν ήτανε κι η μάρκα μου «μωρέ»..

κ.γ.

θυμάσαι ρε ?

(μου) λείπεις

Mad as hell

Network, 1976

Γενικές γνώσεις

-Φύγε .

-Είμαι η τελευταία σου επαφή με την πραγματικότητα . Σ'αγαπάω ! Και αυτή η επίμονη, αρρωστημένη αγάπη είναι το μόνο πράγμα ανάμεσα σε σενα και την απόλυτη κενότητα που ζεις την υπόλοιπη ημέρα .

-Τότε μείνε.



(Ανθρωποειδες : αδιάφορος στον πόνο , αναίσθητος στη χαρά)


~Network, 1976~

σημερα μιλαει το μπλε .

δύο εσπρέσσο κι ένα lonarid . η ευτυχία σε ενα χάπι, έλεγα . σου φεύγουν όλα .  κάτι με πιάνει απ΄το σβέρκο και δεν μαφήνει σε ησυχία . εσύ είσαι ? δεν θα μάθω ποτέ . σήμερα το πρωί την έκανες στις μύτες των ποδιών . φιλήσυχος και διακριτικός  άνθρωπος πάντα .για χρόνια  δάνειζες τη γλώσσα στα μάτια σου και μιλούσες.  αλλοκοτοι όλοι γύρω σου πίστευες . γιαυτο σταματησες να φτιαχνεις προτασεις  , να νιωθεις , να αναπνέεις . ίσως ήσουν ο μόνος λογικός μέσα στους τόσους . και ας πίστευαν όλοι το αντίθετο . βρε δείτε το μπλε "ελεγες" και γελούσαν . καλά έκανες και την εκανες . 

θα βρεις το δρόμο . σου έχω εμπιστοσύνη .

21

Πάρτε τα όλα ρε . Χάρισμά σας . Έτσι όπως τα καταφέρατε , παρτε τα .

Αφήστε μου μόνο τα εικοσι ένα μου γραμμάρια .

Και μια γραμμή ήλιο 

.Να λέω πως δεν πέθανα.

...κόπηκες (πριν καν γεννηθείς)

Το παιδί μου θέλω να γεννηθεί σε πολύχρωμους κήπους / Με δύο ήλιους / Να μυρίζει το "καλημέρα" χαμομήλι και το "καληνύχτα" γαρδένια / Να ονειρεύεται κόσμους γαλάζιους / Να μοιράζεται ότι μπλε υπάρχει / Να παίζει σε πλατείες που δεν μιλάνε τη γλώσσα των συνόρων , με ψηλές τσουλήθρες και χαμογελαστά μονόζυγα / Όταν του ζητήσουν στο σχολειό ,να ζωγραφίσει την κόλλα του με τις ίδιες λάσπες που λέρωνε το χαλί με τα ενθουσιαμένα παπούτσια του / Θέλω να αφήνει δαχτυλιές στους τοίχους των φυλακισμένων μυαλών / Να χύνει τις σκέψεις του στα ρηχά , να ανοίγει τρύπες , να κυλάει και να βγαίνει καθαρό όπως μπήκε / Δε θέλω να συναντήσει ματωμένα φανάρια / Όταν βλέπει πορτοκαλί να θυμάται μόνο να μετράει φεγγάρια / Ως το δέκα , ως το είκοσι / Και το άπειρο / Θέλω να ερωτεύεται την ημέρα και κάθε μέρα να χειροκροτεί την ανατολή του ηλίου / Να έχει ψηλά το κεφάλι από υπερηφάνεια / Θα σκίσει γόνατα πέφτοντας από φιλόδοξα ποδήλατα / Θα ξεχνά / Και τις πληγές / και τα γόνατα . / Περνάει τις εξετάσεις .


-Η ελευθερία δε γουστάρει τα αποστειρωμένα , μάνα / Τι σκέφτεσαι , μάνα ?

Εκεί θα δώσω τις δικές μου εξετάσεις .

Γεννήθηκα υβρίδιο / Με δυο γλώσσες / Μία για όταν θέλω να μιλήσω / Η δεύτερη για όταν δεν μπορώ / Τσιρότο για τις (εκ)δηλες μνήμες / Μυρίζω τη ζωή πλέμπα /Τους έρωτες "καληνύχτες" πεθαμένες /Κυκλοφορώ με ιατρική μάσκα για να μην κολλήσω αδιαφορία /Τα λάστιχά της μου τραβούν μπροστά το παρελθόν για να μην ξεχάσω / Δεν πιάνω κανέναν απ'το χέρι / 10 δάχτυλα / 8 αυλάκια / Ρέει η απογοήτευση /  8 τσιγάρα που βράχηκαν / Κάλυψέ μου τα κενά / 'Οπως κάνουν στους νεκρούς , παιδί μου . / Παίζω κλέφτες και αστυνόμους σε τσιμέντα που τις απόκριες δεν ντύνονται γρασίδι / Θράσσος /Αντί για κομφετί εδώ πετούμε μολότωφ και αντί για γύρη , εισπνέουμε δακρυγόνα  / Φώτισέ με , με τους ήλιους σου ,παιδί μου / Εμείς εδώ χειροκροτούμε τα πυροτεχνήματα / Σηκώνουμε  το κεφάλι για να φταρνιστούμε φόβους / Το μόνο που καθαρίζω είναι τα νύχια μου / Το δέρμα μυρίζει επάνασταση / Τα μαλλία αδικία / Οι δρόμοι οργή / Όταν βλέπω θάλασσα , θυμάμαι τα αμνιακά υγρά στην κοιλιά της μάνας μου / Κι ας μην ήταν μπλε.

-Ο πιο ζεστός χειμώνας , παιδί μου . Αγάπη και προστασία . Και ας μην είχε λάμπα , να αφήσω δαχτυλιές στο (δια)κόπτη .


Συγχαρητήρια ...

δεν ήμουν 

πηγή : το βυτίο .

τα σάββατα

για την πρώτη βροχή του χειμώνα , ακόμα περιμένω ...

τι να την κάνεις τη βροχή όταν δεν την μοιράζεσαι όμως ...

εμείς  , μωρό μου ,   γεννηθήκαμε για  την "ημέρα που αντέχει να υπάρχει "



τίτλος και εντός εισαγωγικών από τραγούδι που δε θα ξεχάσω ακόμα και αν σταματήσεις να το τραγουδάς .



"μην ξεχάσεις να πάρεις ομπρέλα"...τα τελευταία σου λόγια.

για την πρώτη βροχή του χειμώνα , ακόμα περιμένω ...

μα τι να την κάνεις τη βροχή όταν δεν την μοιράζεσαι

Τα βήματά της

Αυτό που πονάει περισσότερο είναι πως σιγά σιγά ξεχνίεσαι .
Αγαπήστε , λένε , ερωτευτείτε , λένε , για να έχετε κάτι να θυμάστε ...


"Να φύγω , να φύγω ...θέλω να φύγω απο 'δω μέσα.... "

P for Penelope

Ευχαριστώ για όλα. Ακόμα θυμάμαι τι χρώμα έχει ο κόσμος μέσα από το βλέμμα σου .
Με το ίδιο θέλω να βάψω τη ζωή . 

.
.
.
.Λόγια δεν έχω να το προσδιορίσω  , αλλά έχει μία δόση  P..ολύτιμου στο τελείωμά του .


 Δημοσιευση. (24/11/2015)
.
.
.