Είναι απίστευτο το τι μπορείς να αποκομίσεις από μία συζήτηση ανταλλαγής απόψεων με έναν φίλο ,περί ζωής και ανθρώπινων σχέσεων.Σήμερα,λοιπόν,στη χαλάρωση της μεσημεριανής σιέστας και απολαμβάνοντας ένα ποτήρι λευκό κρασί άκουσα από το συνομιλητή μου μία αρκετά σοφή κουβέντα,η οποία ομολογουμένως με έβαλε στα μονοπάτια μιας σύνθετης σκέψης. "Έναν κυνικό άνθρωπο,στυγνό εκμεταλλευτή και συμφεροντολόγο<κοινώς λαμόγιο> θα τον λυγίσεις ,μόνο εάν πατήσεις στην ανθρωπιά του.",μου δήλωσε με εμφάνες το στοιχείο του δισταγμού. Πέρασαν αμέσως αρκετά από το μυαλό μου.Σε πρώτο επίπεδο ανέτρεξα σε προσωπικές εμπειρίες που επιβεβαίωναν κάτι τέτοιο και στο τι αποκόμισα από αυτές,ταύτισα ανθρώπους από το κοινωνικό μου περιβάλλον με το εν λόγω μοτίβο και ανατρίχιασα όταν θυμήθηκα το mutual ψυχολογικό κόστος όταν παρελθοντικά συναναστρεφόμουν τέτοιους χαρακτήρες.Αργότερα, άρχισα να αναρωτιέμαι πώς μπορεί ένας άνθρωπος να διαμορφωθεί έτσι και τι μετουσιώνει την ανθρωπιά του σε "αχίλλειο πτέρνα" του.Τα βιώματα,το οικογενειακό περιβάλλον,μία άτυχη στιγμή?Ο συνδυασμός των παραγόντων? Μετά από αυτόν τον εσωτερικό διάλογο και έτοιμη να συνεχίσω την ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον φίλο,τον ρώτησα γιατί δίστασε να κάνει την παραπάνω δήλωση. "Γιατί μία τέτοια συμβουλή στα δικά σου χέρια μπορεί μελλοντικά να αποβεί καταστροφική σε εκείνον που θα μπει στο δρόμο σου με σκοπό να σε εκμεταλλευτεί."...