Ημέρα έκτη

Μην αρνείσαι, θα ξημερώσει. Έτσι κι αλλιώς. Όπως πάντα. Με βλέφαρα ανοιχτά έβλεπες την ανατολή. Μετά την άρνηση , η απογοήτευση. Περίμενες η νύχτα να μείνει πλ'ά'ι σου για πάντα. Πλέχτηκες στα δίχτυα της και σ'άρεσε.εκεί έπλεκες τα όνειρα Όνειρα...μοναχικά για να μην είναι εφήμερα. Από αυτά που διαρκούν για πάντα, όσο μια νύχτα. Ξέρεις...Σε λίγο ξημερώνει. Κλείσε τα μάτια κι ας γίνουν τα όνειρα εφιάλτες. Δάκρυα με λόγο,ζωή πραγματική. Δε φταίει ο ήλιος που λιώνεις. Τα δάκρυα σε καίνε. Κι αυτές οι λέξεις που ψιθυρίζεις,μα η φωτιά γυρνά σε σένα. 'Ετσι κι αλλιώς. Σιγά σιγά τη λάμψη σου την παίρνει ο ήλιος. Μα εσύ αρνείσαι να δεις το χρώμα του. Κι όσο λίωνεις ο καπνός σχηματίζει μορφές Φεύγουν.Ξημέρωσε. Πάλι.