Είμαι αυτά που χάσαμε που σπάσαμε και το αίμα που χύθηκε. Οι πεταλούδες που έχασαν το δρόμο στο στομάχι και το σκασαν απ'το στόμα. Είμαι οι στιγμές που ξεράσαμε και τις ξεχάσαμε σαν ταινία που κανείς δε θυμάται πως τελείωσε. Είμαι τα τραγούδια που σιγοψιθυρίσαμε και η μελωδία που μετά από καιρό προσπαθούμε να θυμηθούμε. Είμαι τα ρούχα που σχίστηκαν και τα πετάξαμε. Είμαι η αρρώστια που κουβαλάω.Είμαι το davidoff το βαρύ το αντρικό. Είμαι το παιδί το σπασικό που κάνει κωλοπαιδισμούς για να πάρει αυτό που θέλει. Είμαι το κρυφό χαμόγελο που σχηματίζεται μετά τους κωλοπαιδισμούς. Ξέχασα κάτι? Ναι ρε ξέχασα.
