Τα ξέρασα όλα στο πάτωμα της φαντασίωσής σου. Σκέψεις, αισθήματα, στιγμές, σχέσεις. Λέρωσα το σεβασμό και λεκιάστηκε η εκτίμηση. Μην κάνεις τη ζωή του διπλανού. Μην μπερδεύεις γεύσεις από στερεότυπα. Καρφιά στα χέρια τα καρέ της συμβίωσης μαζί σου. Δολοπλόκο το πέπλο της σιωπής.
-Επ! Πόσα χρόνια έχω να σε δω ? Πώς μίκρυνες έτσι ? Φτου σου
Ψιχάλες μοιάζουν τα χρόνια που πέρασαν. Μπερδεύτηκαν τα γενετήσια υγρά με το σάλιο των εξηγήσεων που θέλαμε να δώσουμε. Για να σκεπάσουμε . Για να καλύψουμε. Για να μην ξεμπροστιαστούμε. Σαν πουτάνες τα αισθήματα,μοιράζονται δεξιά και αριστερά, λερώνεται και το μυαλό . Μολύνεται από του καθενός την μαλακία που καταπίνει. Γιατί έτσι σε έκανε να η μαμά σου να πιστεύεις. Πως οι άνθρωποι αγαπάνε. Διαφέρουν από τα ζώα γιατί κάνουν έρωτα εκτός περιόδου αναπαραγωγής και πίνουν νερό ακόμα και όταν δε διψάνε. Άσε τη νοημοσύνη απ'έξω και βάλτα με το λειτουργικό κομμάτι . Καλύτερα ζώο λες. Καλύτερα ζώο σου απαντάω. Μόνο που τα ζώα δεν βιτρινιάζονται,δεν οθονιάζονται,δε χρηματίζονται. Δεν αγοράζουν αυτοκίνητα για να μοστράρονται, δεν κάνουν πατιλίκια στη Βουλιαγμένης .Τα γατιά δεν το παίζουν τίγρεις ούτε τα λιοντάρια κλαίγονται σαν κουτάβια.
Αλλά καλύτερα ζώο ,έστω πιστή του απομίμηση. Ως εκεί που φτάνει το ένστικτο της δίψας σου για πήδημα. Να ξεσκίζεται ένας εαυτός που δεν μπορείς να τον βγάζεις όταν δένεις τη γραβάτα στο σημαδεμένο λαιμό σου και μια φύση που κρύβεται καλά στο prada κοστούμι σου. Ξεθωριασμένη φυσιογνωμία αυτή . Την πήραμε, την γλείψαμε, τη φτύσαμε, την ξεράσαμε και μαζί μ'αυτήν ,λερωθήκαμε κι εμείς. Εγώ κι εσύ , αφού ο πληθυντικός είναι για τους ανθρώπους. Γδύσου, με το σάλιο σου πλύνε το τρίχωμά σου, κρύψε καλά την ουρά σου και άσε τα βρώμικα ένστικτά σου για το βράδυ που θα νιώθεις μόνος. Τώρα πήγαινε για δουλεία!
