Οι δικές μου μαύρες τουλίπες

Χθές φύτεψα 25 πορφυρές τουλίπες άρτι αφιχθείσες από την Ολλάνδία.

Για να τους μιλώ για μένα και για τα χρόνια ένα ένα που έφυγαν.

Για σένα έλα εσύ και πες τους. 

Μπορεί να μην υπάρχει πια ο συμβολισμός που φέρουν,αλλά φεύγοντας πάρε 3 για να θυμάσαι.

Να μείνουν 22 για να ξεχάσω.

«Το ’ξερα από τότε,
Πως την ψυχή μου θα ’κλεβες μια μέρα.
Καθώς κάτω από τις σκάλες κρυβόμουνα
Κλαίγοντας για φόνους οικογενειακούς
Μου ψιθύριζε όνειρα για το μέλλον
Το φως που γεννιόταν εντός μου.
Τρεις άγγελοι μου φανερώθηκαν
Ο ένας μου έφερε μια τουλίπα πορφυρή
Ο δεύτερος ένα σου φιλί
Ο τρίτος ήρθε με χέρια αδειανά
Κι ανήσυχα με κοίταξε στα μάτια.
Ύστερα με κυνήγησαν των σκοτωμένων τα φαντάσματα
Που ήρθανε με ρούχα ματωμένα
Ενώ στην πύλη του παραδείσου
Δασκάλα ιστορικός απάγγελνε το ψέμα.
Τόσο μα τόσο πολύ σε περίμενα
Στους έρημους πύργους της Βαβυλώνας
Βγάλε τα ρούχα του στρατού
Κι έλα κοντά μου
Και χάρισ’ μου τρία παιδιά απ’ τις ψυχές των πεθαμένων…»

Νεσιέ Γιασίν