Πάρτε τα όλα ρε . Χάρισμά σας . Έτσι όπως τα καταφέρατε , παρτε τα .
Αφήστε μου μόνο τα εικοσι ένα μου γραμμάρια .
Και μια γραμμή ήλιο
.Να λέω πως δεν πέθανα.
...κόπηκες (πριν καν γεννηθείς)
Το παιδί μου θέλω να γεννηθεί σε πολύχρωμους κήπους / Με δύο ήλιους / Να μυρίζει το "καλημέρα" χαμομήλι και το "καληνύχτα" γαρδένια / Να ονειρεύεται κόσμους γαλάζιους / Να μοιράζεται ότι μπλε υπάρχει / Να παίζει σε πλατείες που δεν μιλάνε τη γλώσσα των συνόρων , με ψηλές τσουλήθρες και χαμογελαστά μονόζυγα / Όταν του ζητήσουν στο σχολειό ,να ζωγραφίσει την κόλλα του με τις ίδιες λάσπες που λέρωνε το χαλί με τα ενθουσιαμένα παπούτσια του / Θέλω να αφήνει δαχτυλιές στους τοίχους των φυλακισμένων μυαλών / Να χύνει τις σκέψεις του στα ρηχά , να ανοίγει τρύπες , να κυλάει και να βγαίνει καθαρό όπως μπήκε / Δε θέλω να συναντήσει ματωμένα φανάρια / Όταν βλέπει πορτοκαλί να θυμάται μόνο να μετράει φεγγάρια / Ως το δέκα , ως το είκοσι / Και το άπειρο / Θέλω να ερωτεύεται την ημέρα και κάθε μέρα να χειροκροτεί την ανατολή του ηλίου / Να έχει ψηλά το κεφάλι από υπερηφάνεια / Θα σκίσει γόνατα πέφτοντας από φιλόδοξα ποδήλατα / Θα ξεχνά / Και τις πληγές / και τα γόνατα . / Περνάει τις εξετάσεις .
-Η ελευθερία δε γουστάρει τα αποστειρωμένα , μάνα / Τι σκέφτεσαι , μάνα ?
Εκεί θα δώσω τις δικές μου εξετάσεις .
Γεννήθηκα υβρίδιο / Με δυο γλώσσες / Μία για όταν θέλω να μιλήσω / Η δεύτερη για όταν δεν μπορώ / Τσιρότο για τις (εκ)δηλες μνήμες / Μυρίζω τη ζωή πλέμπα /Τους έρωτες "καληνύχτες" πεθαμένες /Κυκλοφορώ με ιατρική μάσκα για να μην κολλήσω αδιαφορία /Τα λάστιχά της μου τραβούν μπροστά το παρελθόν για να μην ξεχάσω / Δεν πιάνω κανέναν απ'το χέρι / 10 δάχτυλα / 8 αυλάκια / Ρέει η απογοήτευση / 8 τσιγάρα που βράχηκαν / Κάλυψέ μου τα κενά / 'Οπως κάνουν στους νεκρούς , παιδί μου . / Παίζω κλέφτες και αστυνόμους σε τσιμέντα που τις απόκριες δεν ντύνονται γρασίδι / Θράσσος /Αντί για κομφετί εδώ πετούμε μολότωφ και αντί για γύρη , εισπνέουμε δακρυγόνα / Φώτισέ με , με τους ήλιους σου ,παιδί μου / Εμείς εδώ χειροκροτούμε τα πυροτεχνήματα / Σηκώνουμε το κεφάλι για να φταρνιστούμε φόβους / Το μόνο που καθαρίζω είναι τα νύχια μου / Το δέρμα μυρίζει επάνασταση / Τα μαλλία αδικία / Οι δρόμοι οργή / Όταν βλέπω θάλασσα , θυμάμαι τα αμνιακά υγρά στην κοιλιά της μάνας μου / Κι ας μην ήταν μπλε.
-Ο πιο ζεστός χειμώνας , παιδί μου . Αγάπη και προστασία . Και ας μην είχε λάμπα , να αφήσω δαχτυλιές στο (δια)κόπτη .
Συγχαρητήρια ...
-Η ελευθερία δε γουστάρει τα αποστειρωμένα , μάνα / Τι σκέφτεσαι , μάνα ?
Εκεί θα δώσω τις δικές μου εξετάσεις .
Γεννήθηκα υβρίδιο / Με δυο γλώσσες / Μία για όταν θέλω να μιλήσω / Η δεύτερη για όταν δεν μπορώ / Τσιρότο για τις (εκ)δηλες μνήμες / Μυρίζω τη ζωή πλέμπα /Τους έρωτες "καληνύχτες" πεθαμένες /Κυκλοφορώ με ιατρική μάσκα για να μην κολλήσω αδιαφορία /Τα λάστιχά της μου τραβούν μπροστά το παρελθόν για να μην ξεχάσω / Δεν πιάνω κανέναν απ'το χέρι / 10 δάχτυλα / 8 αυλάκια / Ρέει η απογοήτευση / 8 τσιγάρα που βράχηκαν / Κάλυψέ μου τα κενά / 'Οπως κάνουν στους νεκρούς , παιδί μου . / Παίζω κλέφτες και αστυνόμους σε τσιμέντα που τις απόκριες δεν ντύνονται γρασίδι / Θράσσος /Αντί για κομφετί εδώ πετούμε μολότωφ και αντί για γύρη , εισπνέουμε δακρυγόνα / Φώτισέ με , με τους ήλιους σου ,παιδί μου / Εμείς εδώ χειροκροτούμε τα πυροτεχνήματα / Σηκώνουμε το κεφάλι για να φταρνιστούμε φόβους / Το μόνο που καθαρίζω είναι τα νύχια μου / Το δέρμα μυρίζει επάνασταση / Τα μαλλία αδικία / Οι δρόμοι οργή / Όταν βλέπω θάλασσα , θυμάμαι τα αμνιακά υγρά στην κοιλιά της μάνας μου / Κι ας μην ήταν μπλε.
-Ο πιο ζεστός χειμώνας , παιδί μου . Αγάπη και προστασία . Και ας μην είχε λάμπα , να αφήσω δαχτυλιές στο (δια)κόπτη .
Συγχαρητήρια ...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)