Θάρρος ή αλήθεια???

Αλήθεια...«Τίποτα δεν είναι μεγαλύτερο για τον άνθρωπο να αποκτήσει ,ούτε για τον θεό σπουδαιότερο να δώσει, από την αλήθεια.» γράφει ο Πλούταρχος στην επιστολή του προς την ιέρεια των Δελφών Κλέα. Χιλιάδες χρόνια περάσανε από τότε που ο άνθρωπος ξεκίνησε να αναζητά την μεγάλη αλήθεια. Σε εκείνη την πηγή ,απ' όπου ξεκίνησε το ταξίδι που λέγεται ζωή, στην ίδια εστία ποθεί και πάλι η ψυχή να επιστρέψει. Η αναζήτηση της ξεκινάει με το συναίσθημα της απουσίας. Αυτό το «κάτι» που αισθανόμαστε να λείπει από την ζωή μας. Τα πάντα είναι εφήμερα,εφήμεροι είμαστε κι εμείς... «Τα πάντα ρει» συμπεραίνει κι ο Ηράκλειτος. Μέσα σ' αυτήν την ανησυχία,κίνηση και μεταβολή υπάρχει «κάτι» σταθερό , αυτό το «κάτι» αναζητάει ο λογισμός μας,την αλήθεια. Όπως η αναζήτησή της,έτσι και η απόκρυψή της είναι σε ορισμένες περιπτώσεις εξίσου σημαντική.Κάποιες αλήθειες δεν πρέπει να λέγονται.Κάποιες αποφεύγουμε να τις πούμε.Άλλες δεν θέλουμε να τις ξέρουμε γιατί φοβόμαστε μήπως μας πονέσουν και παραμένουμε κατέπιλογήν στην άγνοια.Δεν μας τις λένε γιατί φοβούνται μήπως μας πονέσουν,θέλουν λένε να μας προστατέψουν,όπως κι εμείς κάποιους άλλους,αλλά έτσι αποφασίζουν άλλοι για μας.Ούτως ή άλλως ,η αντιμετώπισή της προϋποθέτει θάρρος. Θάρρος...είναι σαν σαν μια αρετή , όχι σαν μια έμφυτη διάθεση, αλλά σαν κάτι, που από μόνο του δομείται, και σαν το αποτέλεσμα, στην πράξη, αυτής της δόμησης. η οποία εκδηλώνεται με την καρτερικότητα για κάτι που δεν είναι δυνατό να συμβεί, για το αδύνατο. Συλλέγεις δύναμη,βαθειά ανάσα και προχωράς.Δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις,δε βλέπεις γύρω,όλα είναι θάρρος.Ακόμα κι αν δεν τα καταφέρεις θα λες ότι τουλάχιστον προσπάθησες.Και είναι άσχημο όταν δεν έχεις θάρρος. Θάρρος και αλήθεια,δύο έννοιες αλληλεξάρτητες.Πρέπει να έχεις την αλήθεια για να βρεις το θάρρος και ΘΕΛΕΙ ΘΑΡΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!