Αγαπάω...
Αγαπάω...
Έναν άνθρωπο,έναν χαρακτήρα,ένα παιδί...
Αγαπάω κάποιον που το πάθος του για ζωή θα ζήλευες ,κάποιον που ο ενθουσιασμός του ξεχειλίζει...
Κάποιον που νομίζει πως κρατάει στα χέρια του τον κόσμο και ο κόσμος,αν και τόσο μικρός κι αυτός κι ο κόσμος,του ανήκει...
Αγάπω αυτόν που ονειρεύεται,και που τα δικά μου όνειρα θα ανέτρεπα για εκείνον...
Κάποιον που δε θέλω να πληγώσω,αν τον δω να κλαίει θα δακρίσω και αν γελάσει η χαρά του θα βγει από μέσα μου...
Κάποιον που θέλει να μάθει τα πάντα και οι 24 ώρες της ημέρας δεν του φτάνουν,του είναι λίγες να πραγματοποιήσει τους στόχους του 5λεπτου...
Αγαπάω κάποιον που ξαγρυπνάει μαζί μου και ανησυχεί μαζί μου και αγχώνεται.Τα προβλήματά μου γίνονται δικά του και οι λύσεις είναι πέρα ως πέρα δημιούργημά του.
Αγαπάω αυτόν που ερωτεύεται κάθε λίγο και πάντα κάτι διαφορετικό.Τη ζωή ,τη στιγμή,τον δίπλα,τα αστέρια...
Αγαπάω εκείνον που παίζει σα μικρό παιδί και αγαπάει αληθινά σαν έφηβος,που τον ενοχλεί αν του πάρεις το παιχνίδι και θίγεται αν του προσβάλλεις τις αξίες...
Αγαπάω αυτόν που το ξημέρωμα θα γυρίσει πίσω σε μένα γιατί ξέρει πόσο πολύ μου λείπει...
Αγαπάω κάποιον που θα κρύωνε για να με σκεπάσει και θα πέθαινε αν με σκότωναν λόγια και κακίες ανθρώπων...
Αγαπάω αυτόν που δε θα ντρεπόταν να έλεγε πως είναι δικός μου και με ένα του άγγιγμα η θλίψη γίνεται κομμάτια...
Αγαπάω αυτόν που στο μυαλό μου μέσα υπάρχει και δε φτάνουν γενειές πολλές για να τον ξεχάσω.Κάθε στιγμή τον αναζητώ και κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μου του ανήκει...
Αγάπω έναν άνθρωπο που τον πληγώνω ξανά και ξανά κι όμως στέκει στο πλευρό μου φρουρός για να μην πάθω εγώ κακό.
Αγαπάω αυτόν που θέλει να ζήσει,να ζήσω μαζί του,να μεγαλώσουμε ,να περπατάμε με χέρια δεμένα. Εκείνον που σβήνω σε κάθε τσιγάρο που ανάβω κι όμως από στάχτες μέσα ξαναγεννιέται,με συγχωρεί και προχωράει πιο δυνατός από πριν...
Αγαπάω αυτόν που νομίζει πως στη μέση είμαστε εμείς και γύρω ο κόσμος όλος να μας θαυμάζει,να μας ζηλεύει...
Αγαπάω αυτόν που όσα χρόνια και να περάσουν μαζί θα ξυπνάμε ,μαζί θα κοιμόμαστε και στο ίδιο κρεβάτι ο θάνατος θα μας ψάξει,θα μας βρει και θα μας πάρει..
Αγαπώ εσένα που απαρνούμαι και θέλω πάλι πίσω,γιατί χωρίς εσένα αδειάζω και προσποιούμαι πως είμαι καλά...
Αγαπώ εσένα και σου ζητώ την πιο ειλικρινή μου συγγνώμη που μου πήρε τόσο χρόνο να το καταλάβω...
Αγαπάω εμένα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου