..Μια βαριά βιομηχανία
χαμένου χρόνου , ένα απόλυτο μυστήριο.
Ούτε που πρόλαβα να αρχίσω. Ούτε που πρόλαβα να σου πω την
μοναδική μου ιδιότητα. Είμαι συλλέκτης. Μαζεύω το πιο σκληρό και άγριο
πράγμα του κόσμου. Στιγμές. Οταν έχω αυτόν τον ξαφνικό πόθο να πετάξω,
και δεν έχω πού να πετάξω, κρύβομαι στη συλλογή μου. Γεμάτη καφέδες,
μποξέρ, χορευτές, τυχαία αγγίγματα, βρισιές, τρυφερούς παρανόμους,
στοές, συναντήσεις, κραυγές, σιωπές, χωρισμούς, λόγια, λόγια, λόγια...
Ετσι κι αλλιώς τα πράγματα θα κυλήσουν όπως θέλουνε αυτά. Η ζωή ξέρει κι
εγώ την εμπιστεύομαι.
Αεροδρόμιο 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου