Το σημερα μου μου'ριξε παγωμενο νερο και με τραβηξε απ'τα μαλλια για να ξυπνησω . Ο κυριος  που παιζει στο ακορντεον και τραγουδαει το μινορε της αυγης νιωθω να μαγαπαει πιο πολυ απο ολους τους φαλλους που περασαν απο τη ζωη μου . Πινω καφε και προσπαθω να θυμηθω αν δυο πρασινοκαστανα ματια τα ονειρευτηκα ή τα ειδα μπροστα μου οταν ο καλλιτεχνης ελεγε το τελευταιο του δΥστΥχο...


κι αυτος ο πονοκεφαλος απο το τραβηγμα .

Α-κομμα

μερος 1ο

Συγγρου-Βουλιαγμενης.

Αναμνήσεις και μια απουσία δρόμος. Η επιθυμία μου να ρθω να σε δω δεν έχει αλλάξει. 6 χρόνια τώρα. Μην ανησυχείς. Την έχω προγραμματίσει να μην ζητάει τίποτα πλέον. Γιατί ξέρει πως να ζητήσει θα την βγάλω από την πρίζα και δεν τη συμφέρει. Κάποιες στιγμές μόνο, βράδια πιο πολύ κάνει σαν κακομαθημένο. Την βραχυκυκλώνω και ησυχάζω .


Δημοσιευση

Virtuous circles

Τον καλυτερο στιχο τον εχω καθαρογράψει . "Απο κέντρο ή απο Φιλολάου?" . Η διαδρομη της επιστροφής με σκότωνε πάντα και από λίγο. Ώσπου μου δωσε μια κι ούτε που ξαναμίλησα . Σα να πέθανα. Σταμάτησα να ακούω μουσικές, μόνο αυτόν τον στίχο ψιθυρίζω που και που . Να κρατηθεί κάτι ζωντανό. 


Από Φιλολάου . Ο χρόνος μαζί σου δεν μου'φτασε ποτέ.

"Μεθύστε . Ο έρωτας δεν είναι υπονοούμενο . Είναι αρχή."

"Πριν απο πέντε χρόνια, γέμισα μερικούς φακέλους με γραπτά μου και τους μοιρασα σε εκδότες και περιοδικά . Μου απαντούσαν "καλα καλα". Μόνο, πριν απο τρία χρονια μου τηλεφώνησε ο συντάκτης ενός περιοδικού και μου ζήτησε ενα απο τα ποιήματα μου. Ενα απο τα εκατοντάδες κι αυτό ήταν ενα απο τα πιο τολμηρά και τα πιο χυδαία . Και κάπως έτσι αρνηθηκα. Συνεχισα να στέλνω απο εδώ κι απο εκει, παντα με την ανασφάλεια του "που παω". Τα γράμματα κι οι προσφορές ήρθαν με τον καιρο. Ποιήματα μου εκδόθηκαν σε Σουηδία και Αμερική. Και σαν ανάγκη εμφανίστηκε η αυτοεκδοαη. Για όσους δεν ξέρετε περι τίνος πρόκειται σας λέω αυτό . Είμαι η αγελάδα που πουλά η ίδια το γάλα της. Γιατι αυτός που με αρμεγει είμαι εγω . Μακριά απο μένα η "επιμέλεια κειμένου", κι η απόχρωση στο εξώφυλλο . Γέμισα την καρδαρα με το γάλα κι "εκδίδομαι" προς δεκαέξι ευρώ . Τόση ήταν η ελάχιστη ταρίφα του τυπογραφείου . Γιατι δεν εχω μια για να το τυπωσω. και να στηθω σαν τον Κοεμτζη και να πουλω για να εχω να φαω. Απο αυτά, τα δυο ευρώ ειναι η πληρωμή μου . Δεν κάνω διαφήμιση ούτε θέλω να μετρω τα αντίτυπα βάση του τραπεζικού μου λογαριασμού. Ούτως η άλλως χρωσταω. Σας χρωσταω. Σε όλους μου τους φίλους εχω στείλει το βιβλίο με ηλ.ταχ. Και δεν ειναι για την τιμή . Και μου ζητούν να υπογράψω . Και δεν έχουν δει πόσο αστεία ειναι η υπογραφή μου . Εδώ κι ενα μήνα το τηλέφωνο χτυπά απο εκδότες . Κάποιος με αποκάλεσε " Ελληνα Μπουκοφσκι..., δεν περιμέναμε πως θα το κανεις. Διαβαζαμε το ιστολόγιο σου και περιμέναμε να μας απαντήσεις στις προσφορές μας". Κάποιοι με τίμησαν με την "χρυσή πένα ". Και συνομιλουσαμε σήμερα το πρωί. Όταν ερθει η μέρα που θα νιώσω πως "τα γράφω ωραία τελικά ", τότε θα αφήσω το μολύβι και θα κάνω κατι άλλο . Γιατί δεν είμαι κι ούτε θέλω να γίνω συγγραφέας . Ενα κουσουρι έχω το οποίο οι φίλοι μου γνωρίζουν καιρο τώρα. Περιμενω να το μάθουν κι γαλακτοβιομηχανιες."

 

 

Ανδρέας Γ. Γιαννόπουλος 

 

 

Να γυρνάς από μπαρ σε μπαρ. Να κερδίζεις την εμπιστοσύνη του μπαρμαν. Να ακούς καλή μουσική. Να κερνάς και να φεύγεις πάντα κερδισμένος.  

 

sodonttryjustdo.blogspot.gr