"Πριν
απο πέντε χρόνια, γέμισα μερικούς φακέλους με γραπτά μου και τους
μοιρασα σε εκδότες και περιοδικά . Μου απαντούσαν "καλα καλα". Μόνο,
πριν απο τρία χρονια μου τηλεφώνησε ο συντάκτης ενός περιοδικού και μου
ζήτησε ενα απο τα ποιήματα μου. Ενα απο τα εκατοντάδες κι αυτό ήταν ενα
απο τα πιο τολμηρά και τα πιο χυδαία . Και κάπως έτσι αρνηθηκα.
Συνεχισα να στέλνω απο εδώ κι απο εκει, παντα με την ανασφάλεια του "που
παω". Τα γράμματα κι οι προσφορές ήρθαν με τον καιρο. Ποιήματα μου
εκδόθηκαν σε Σουηδία και Αμερική. Και σαν ανάγκη εμφανίστηκε η
αυτοεκδοαη. Για όσους δεν ξέρετε περι τίνος πρόκειται σας λέω αυτό .
Είμαι η αγελάδα που πουλά η ίδια το γάλα της. Γιατι αυτός που με αρμεγει
είμαι εγω . Μακριά απο μένα η "επιμέλεια κειμένου", κι η απόχρωση στο
εξώφυλλο . Γέμισα την καρδαρα με το γάλα κι "εκδίδομαι" προς δεκαέξι
ευρώ . Τόση ήταν η ελάχιστη ταρίφα του τυπογραφείου . Γιατι δεν εχω μια
για να το τυπωσω. και να στηθω σαν τον Κοεμτζη και να πουλω
για να εχω να φαω. Απο αυτά, τα δυο ευρώ ειναι η πληρωμή μου . Δεν κάνω
διαφήμιση ούτε θέλω να μετρω τα αντίτυπα βάση του τραπεζικού μου
λογαριασμού. Ούτως η άλλως χρωσταω. Σας χρωσταω. Σε όλους μου τους
φίλους εχω στείλει το βιβλίο με ηλ.ταχ. Και δεν ειναι για την τιμή . Και
μου ζητούν να υπογράψω . Και δεν έχουν δει πόσο αστεία ειναι η υπογραφή
μου . Εδώ κι ενα μήνα το τηλέφωνο χτυπά απο εκδότες . Κάποιος με
αποκάλεσε " Ελληνα Μπουκοφσκι..., δεν περιμέναμε πως θα το κανεις.
Διαβαζαμε το ιστολόγιο σου και περιμέναμε να μας απαντήσεις στις
προσφορές μας". Κάποιοι με τίμησαν με την "χρυσή πένα ". Και
συνομιλουσαμε σήμερα το πρωί. Όταν ερθει η μέρα που θα νιώσω πως "τα
γράφω ωραία τελικά ", τότε θα αφήσω το μολύβι και θα κάνω κατι άλλο .
Γιατί δεν είμαι κι ούτε θέλω να γίνω συγγραφέας . Ενα κουσουρι έχω το
οποίο οι φίλοι μου γνωρίζουν καιρο τώρα. Περιμενω να το μάθουν κι
γαλακτοβιομηχανιες."
Ανδρέας Γ. Γιαννόπουλος
"Πριν
απο πέντε χρόνια, γέμισα μερικούς φακέλους με γραπτά μου και τους
μοιρασα σε εκδότες και περιοδικά . Μου απαντούσαν "καλα καλα". Μόνο,
πριν απο τρία χρονια μου τηλεφώνησε ο συντάκτης ενός περιοδικού και μου
ζήτησε ενα απο τα ποιήματα μου. Ενα απο τα εκατοντάδες κι αυτό ήταν ενα
απο τα πιο τολμηρά και τα πιο χυδαία . Και κάπως έτσι αρνηθηκα.
Συνεχισα να στέλνω απο εδώ κι απο εκει, παντα με την ανασφάλεια του "που
παω". Τα γράμματα κι οι προσφορές ήρθαν με τον καιρο. Ποιήματα μου
εκδόθηκαν σε Σουηδία και Αμερική. Και σαν ανάγκη εμφανίστηκε η
αυτοεκδοαη. Για όσους δεν ξέρετε περι τίνος πρόκειται σας λέω αυτό .
Είμαι η αγελάδα που πουλά η ίδια το γάλα της. Γιατι αυτός που με αρμεγει
είμαι εγω . Μακριά απο μένα η "επιμέλεια κειμένου", κι η απόχρωση στο
εξώφυλλο . Γέμισα την καρδαρα με το γάλα κι "εκδίδομαι" προς δεκαέξι
ευρώ . Τόση ήταν η ελάχιστη ταρίφα του τυπογραφείου . Γιατι δεν εχω μια
για να το τυπωσω. και να στηθω σαν τον Κοεμτζη και να πουλω
για να εχω να φαω. Απο αυτά, τα δυο ευρώ ειναι η πληρωμή μου . Δεν κάνω
διαφήμιση ούτε θέλω να μετρω τα αντίτυπα βάση του τραπεζικού μου
λογαριασμού. Ούτως η άλλως χρωσταω. Σας χρωσταω. Σε όλους μου τους
φίλους εχω στείλει το βιβλίο με ηλ.ταχ. Και δεν ειναι για την τιμή . Και
μου ζητούν να υπογράψω . Και δεν έχουν δει πόσο αστεία ειναι η υπογραφή
μου . Εδώ κι ενα μήνα το τηλέφωνο χτυπά απο εκδότες . Κάποιος με
αποκάλεσε " Ελληνα Μπουκοφσκι..., δεν περιμέναμε πως θα το κανεις.
Διαβαζαμε το ιστολόγιο σου και περιμέναμε να μας απαντήσεις στις
προσφορές μας". Κάποιοι με τίμησαν με την "χρυσή πένα ". Και
συνομιλουσαμε σήμερα το πρωί. Όταν ερθει η μέρα που θα νιώσω πως "τα
γράφω ωραία τελικά ", τότε θα αφήσω το μολύβι και θα κάνω κατι άλλο .
Γιατί δεν είμαι κι ούτε θέλω να γίνω συγγραφέας . Ενα κουσουρι έχω το
οποίο οι φίλοι μου γνωρίζουν καιρο τώρα. Περιμενω να το μάθουν κι
γαλακτοβιομηχανιες."
Ανδρέας Γ. Γιαννόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου