Σελίδες

εγω : προσωική αντωνυμία, ουδέτερο άκλιτο ... ο εαυτός μου, το είναι μου, η συνείδησή μου




Ευτυχία  : είναι η ψυχική ικανοποίηση του ανθρώπου, προερχόμενη από την εκπλήρωση των επιθυμιών και την επιτυχία των σκοπών του. Δεν υπάρχει μόνιμη ευτυχία, υπάρχουν μόνο στιγμές ευτυχίας.

Αγάπη :  είναι ένα συναίσθημα έντονης στοργής και προσωπικής αφοσίωσης. Στη φιλοσοφία η αγάπη είναι μια αρετή που εκπροσωπεί την ανθρώπινη ευγένεια, και στοργή.
Η λέξη αγάπη μπορεί να αναφέρεται σε μία πληθώρα διαφορετικών συναισθημάτων, καταστάσεων και συμπεριφορών. Τα συναισθήματα αυτά μπορούν να ποικίλουν από την επιθυμία για ρομαντική αγάπη (έρωτας), την πλατωνική αγάπη που ορίζει τη φιλία, έως και τη θρησκευτική αγάπη και αφοσίωση. Η μεγάλη αυτή ποικιλία των χρήσεων και εννοιών της λέξης, σε συνδυασμό με την πολυπλοκότητα των συναισθημάτων που περιλαμβάνει, καθιστά δύσκολο τον ορισμό της αγάπης σε συγκριτικά με άλλες συναισθηματικές καταστάσεις.
Η αγάπη, στις διάφορες μορφές της, αποτελεί κίνητρο σύναψης διαπροσωπικών σχέσεων, και λόγω της μεγάλης ψυχολογικής σημασίας της, είναι ένα από τα πιο συχνά θέματα έμπνευσης στις τέχνες.
Σύμφωνα με την επιστήμη η αγάπη είναι μία εξέλιξη του ενστίκτου επιβίωσης.

 Εσύ <μεσαιωνική ελληνική ἐσύ < αρχαία ελληνική σύ, με προσθήκη του ἐ- κατά τα ἐγώ, ἐμού, ἐμέ



Τρία πράγματα που δε χωράνε στη βαλίτσα μου .  
Αύριο φεύγω. Να προσέχεις. Άντε και καλές μας διακοπές

R.I.P ρε αλάνι...

back to black


Tέλος



Α.J.Winehouse : "Αγάπη είναι να κάτσεις με τον άνθρωπό σου και να μην πας για δουλειά "

Pyx Lax - Poula Me (Reunion Concert - OAKA Stadium 13/7/2011)

Όπως όταν ήμαστε παιδιά

και νομίζαμε πως ο κόσμος χωράει μες στις παλάμες μας. Που πηγαίναμε σε κάθε συναυλία τους και σιγοψιθυρίζαμε με πάθος τα τραγούδια τους πιασμένοι στους ώμους. Τα είχαμε μάθει πια όλα απέξω. Κολλούσε το δάχτυλο στο repeat , κάθε τρακ 5-6 φορές τουλάχιστον.  Πίναμε τις μπύρες λες και θα ξεχνούσαμε όσα ακόμα δεν είχαμε ζήσει. Γινόμασταν όλοι ένα. Γνωστοί άγνωστοι . Αγόρια κορίτσια. Άντρες γυναίκες. Με την ίδια μουσική , τα ίδια λόγια, κι όμως φαντασία στο ζενίθ. Και ας καιγόμασταν κρατώντας επί ώρες αναμμένους αναπτήρες . Με αυτά μεγαλώσαμε, μεγαλώνουμε. Με αυτα ερωτευτήκαμε, τα ίδια αφιερώσαμε, τα ίδια μας έκαναν να κλάψουμε και αυτά ακούγαμε όταν δίναμε εξετάσεις για το πανεπιστήμιο . Η αγωνία έκδηλη και ίδια ,κάθε φορά στο ρε μαλάκα βγήκε καινούριο? Και ξανά το δάχτυλο να κολλάει πρώτα στο κασετόφωνο , μετά στο σι-ντι πλείερ .
Και χθες οι μνήμες και οι εικόνες μιας άλλης εποχής κόλλησαν πάνω μας, σαν τον ιδρώτα στο μακό. Μπύρες , τσιγάρα ,τα τραγούδια γνωστά, οι φάτσες γνώριμες. Το ίδιο χοροπηδητό. Το ίδιο στάξιμο . Το ίδιο πάθος. Όλοι ένα . ! Και ένα αμοιβαίο ευχαριστώ στους και από τους ανθρώπους που με τον τρόπο τους μας έκαναν να... πολλά να...
Και όπως συμβαίνει πάντα , χθες σαν κάτι σημαντικό να έλειπε.... η αφιέρωση όμως υπήρχε.

Αγαπημένε Μάνο...

ΕΣΥ ΕΚΕΙ - ΜΑΝΟΣ ΞΥΔΟΥΣ (ΠΥΞ ΛΑΞ)








...ΔΕ ΣΕ ΞΕΧΝΆΜΕ
μετά από τόσο καιρό . ξεπούλημα .




τωρα ξεκουρασου...

αιώνες τώρα σε δυο στιγμές εξαφανίζεσαι

δεν έχω να πληρώσω το βλέμμα σου
πόσο μάλλον το άγγιγμά σου
ξέρω πόσο ακριβός είσαι
πληρώνεσαι σε οργασμούς

όχι ότι δεν έχω από δαύτους
πώς θα μπορούσα άλλωστε
τραντάζονται τα στήθια μου
από τους κραδασμούς της ασφάλτου.

εμείς γεννηθήκαμε για τους δρόμους
μην κοιτάς που αιώνες περάσαμε μέσα σε τούτο το δωμάτιο
η πόρτα ήταν πάντα ανοιχτή
 
 
 
 
μάτια μου
μερικές φορές δε φοβάσαι μήπως όλα αυτά τα παρελθόντα
επιστρέψουν να σε κατασπαράξουν;